Cooling tower เกิดขึ้นในศตวรรษที่ 19 ผ่านการพัฒนา คอนเดนเซอร์ สำหรับใช้กับ เครื่องยนต์ ไอน้ำ  คอนเดนเซอร์ใช้น้ำเย็นค่อนข้างผ่านวิธีการต่างๆเพื่อทำให้ไอน้ำหดตัวออกมาจากกระบอกหรือกังหัน ซึ่งจะช่วยลด แรงดันย้อนกลับ ซึ่งจะช่วยลดการใช้ไอน้ำและทำให้สิ้นเปลืองเชื้อเพลิงในขณะเดียวกันก็เพิ่มพลังและรีไซเคิลหม้อไอน้ำ  อย่างไรก็ตามคอนเดนเซอร์ต้องใช้น้ำหล่อเย็นที่เพียงพอโดยที่ไม่สามารถใช้งานได้  การบริโภคน้ำหล่อเย็นจากโรงงานแปรรูปและโรงไฟฟ้าในประเทศคาดว่าจะลดความพร้อมใช้พลังงานสำหรับโรงไฟฟ้าพลังความร้อนส่วนใหญ่ภายในปี 2040-2069 ในขณะที่การใช้น้ำไม่ใช่ปัญหากับเครื่องยนต์ ทางทะเล มันเป็นข้อ จำกัด ที่สำคัญสำหรับระบบที่ดินหลายแห่ง

ในช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ 20 วิธีการระเหยของน้ำรีไซเคิลที่ใช้ในพื้นที่ที่ขาดน้ำประปาพอ ๆ กับที่ตั้งอยู่ในเมืองที่น้ำประปาของเมืองอาจไม่เพียงพอ เชื่อถือได้ในช่วงเวลาที่ต้องการ หรืออื่น ๆ เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการระบายความร้อน ในพื้นที่พร้อมที่ดินระบบในรูปของ บ่อระบายความร้อน ; ในพื้นที่ที่มีที่ดิน จำกัด เช่นในเมืองพวกเขาใช้รูปแบบของอาคารระบายความร้อน

อาคารต้นแบบเหล่านี้ถูกจัดวางไว้ไม่ว่าจะเป็นบนหลังคาของอาคารหรือเป็นโครงสร้างที่มีอิสระซึ่งได้รับอากาศจากพัดลมหรืออาศัยการไหลเวียนของอากาศตามธรรมชาติ “เปลือกกลมหรือรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าของแผ่นแสง – ผลผลปล่องไฟในแนวดิ่ง (20 ถึง 40 ฟุตสูงมาก) และมากขึ้นในแนวขวางที่ ด้านบนเป็นชุดของการกระจาย troughs ซึ่งน้ำจากคอนเดนเซอร์จะต้องสูบน้ำจากนี้จะหล่นลงไป “เสื่อ” ทำจากแผ่นไม้หรือหน้าจอลวดทอที่เติมพื้นที่ภายใน

Cooling tower ได้รับการจดสิทธิบัตรโดยวิศวกรดัตช์ hyperboloid เฟรดเดอริกรถตู้ Iterson และ เจอราร์ด Kuypers 2461 ในนั้น แรกที่สร้างขึ้นในปี 2461 ใกล้ Heerlen hyperboloid เย็นหอคอย  คนแรกในสหราชอาณาจักรถูกสร้างขึ้นในปีพ. ศ. 2467 ที่สถานีพลังงาน Lister Drive ใน ลิเวอร์พูล ประเทศอังกฤษเพื่อใช้น้ำเย็นที่สถานีไฟฟ้าพลังงานถ่านหิน